Lęki, chaos w głowach. To częste uczucia jakie towarzyszą rodzicom, gdy dowiadują się o wadzie rozwojowej dziecka. Propozycja aborcji może wydawać się wówczas rozwiązaniem problemu.
Monika i Karol Niklas doświadczyli podobnych uczuć, gdy dowiedzieli się, że ich synek ma Zespół Downa. Proponowano im aborcję, którą przedstawiono im jako „humanitarne pozbycie się ciąży”. Słyszeli od otoczenia, że chcą wziąć na swoje barki zbyt duży krzyż.
Wybrali życie. Ta decyzja przyniosła pokój do ich serc, scementowała ich małżeństwo, przewartościowała życie i wniosła mnóstwo miłości. Dzisiaj mówią innym rodzicom „Mamo, Tato, dacie radę!”

Antek ma Zespół TAR, który objawia się niewykształconymi rękoma. W czasie ciąży lekarze proponowali aborcję. Niekorzystne prognozy podtrzymali też po narodzinach chłopca. Nie dawali żadnych nadziei na uzyskanie przez niego choć częściowej sprawności. Rodzice zawierzyli Antka Matce Bożej i z wielką determinacją walczyli o jego zdrowie.
Dzisiaj Antek gra na perkusji, pływa, buduje roboty i robi szereg innych rzeczy, które wydawały się niemożliwe przy jego niepełnosprawności.

„Pamiętaj, że boimy się tego, czego nie znamy” mówią Dorota i Michał Jaroszewicz, rodzice mającego Zespół Downa Dominika. Gdy w czasie ciąży dowiedzieli się o wadzie genetycznej swojego dziecka bardzo to przeżyli. „To była rozpacz” wspominają. Reportaż pokazuje jak wygląda ich życie obecnie i odpowiada na pytanie: czy lęk przed dzieckiem z Zespołem Downa jest uzasadniony.

W piątym miesiącu ciąży u Dawida zdiagnozowano wadę serca oraz ogromne wodogłowie. Chłopiec miał nie przeżyć. Lekarka zagroziła, że jeżeli jego Mama nie podpisze zgody na aborcję, nie będzie jej ratować (ciąża stanowiła zagrożenie także dla niej). Dzisiaj Dawid ma osiem lat. Pomimo swojej niepełnosprawności jest wielkim optymistą, uwielbia opowiadać żarty i dostarcza rodzicom ogromu radości.

Przypadki dzieci z wadami letalnymi wykorzystywane są jako koronny argument do usprawiedliwiania aborcyjnego prawa. Wiele osób jest wręcz przekonanych, że w takiej sytuacji najlepszym wyjściem jest aborcja. Życie Dominika oraz świadectwo jego rodziców uczy czegoś zupełnie odmiennego. Dzieci takie jak on także zasługują na miłość i mają prawo do życia.

Adama mogło z nami nie być. Jego ojciec przeszedł więzienie na Pawiaku i trzy obozy koncentracyjne. W pewnym momencie niemieccy lekarze orzekli nawet jego zgon. Wiele lat później inni lekarze sugerowali jemu i Żonie aborcję. Odmówili. Adam przeżył i ciągle przekracza swojego ograniczenia. „Miało mnie nie być, miałem być rośliną, miałem nie chodzić. W 2018 r. przebiegłem maraton” – mówi.